Ben bir kaleydim,etrafı surlarla çevrili
Güneşim yerini karanlığa bıraktı
Sarmalamıyor tenimi,eskisi gibi
Zaman içinde zaman akıp gitti
Yıkılmazdım,taşlarım dağıldı şimdi
Uzun süreden sonra ilkkez
Mutluyum ben ANNE
Geçmişim, geldiğinde aklıma
Asi olmayı unuttum
Hatalarım kol gezerken benliğimde
Kendimi vicdanımla baş başa buldum
Hislerimin firarisi...
Umutlarımın çabasısın sen....
Duygularımın en yoğun yaşandığı bir mevsim bazen...
Zemheride bile kızgın çöl gibisin...
Hayatla savaşım...
imkansızlığa ilk inanışım...
Sadece sewgine ihtiyacım vardı
Yüreğimde kor alevler yanarken
Düştü çaresizliğin eşiğine
Havada ayaz vardı,rüzgarlıydı
Senin sevgindi sıcaklık hissettiğim
Geldiğim yerler seninkinden farksızdı
Adam dediğin mert olmalı
Baktımı bakışlarında fırtınalar kopmalı
Geceyi bir anda gündüze çeviren
Şehvet akmalı sözlerinden
Beni kendine bağlamalı
Her şey bir oyunla başladı
Nazlı gönüller aşk yolunda kaynaştı
Kimi kazandı bu oyunda
Kimi doyumsuz aşka ulaştı
Bir noktaydı başlangıcı
Masalsı hikayelerle avutuyorum kendimi
yalnızca düşlerim dost bana
üç-beş nöbetlerindeyim
bekliyorum rüyalarıma gelişini...
Karanlıkla cebelleşirken
Ne zamandır hep aklımdasın
Yaz diyorum kendime,yaz ki! !
Anlat iki satırda olsa sevdanı
Şimdi kimbilir ne haldesin
Yolda yanlız başına
Gecenin karanlığında
Yaşamın anlamsız çığlıkları altında
Yoğunluğun...
Kargaşaya karıştığı tüm zamanlarda
Düğümleniverir konuşma noktası.
Suskunluk sinsice girmiştir...
Zaman geçtikçe biraz daha bağlanıyorum sana
Bende şaşırdım bu alışkanlığıma.....
Ellerin ellerimden çekilirse,güçsüzleşirim
Yanındayken gidiyor tüm umutsuzluklar
Açıyor mutluluğa kapılarını
Damarımda kan gibi yayılıyorsun bedenime
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!