Kaçıncı kimsesizliğindir yaşadığın

Söylemek o kadar zor ki
Dile gelmek şiirin mısralarında
Her yeni doğan gün yüzüne sürünürken
Kimliksiz bir hayatın kucağında
Yaşamak, yaşadığını sanmak

Gecenin gözleri örtüyor
Çıplak bir gerçeği
Ki o gerçek
Bir hayatı içine hapsediyor

Sahile uzak kalmış bir martı
İçinde çöl özlemi taşıyor
Umarsızca çırptığı kanatları
Başka diyarlarda yorgun düşüyor

Sesini duyuramadığın rüzgar
Alır seni boşluğuna
Karşısında sürüklendiğin aynalar
Kendi içinde ki yılanı boğar

Kabuğuna çekildiğin sahte dünya
Bedenine işleyen esir duygular
Unutmak istedikçe anımsadığın
'Seni' geçmişin kollarına salar

Aytekin ORHAN