Yirmi iki sıfır dokuz
Bir şeyler olucak hissediyorum
Yarını göremesek keşke
Keşke zorlanmasak bu kadar
Keşke,keşkeleri bırakabilsek bi’kenara
Bir şeyler olucak,hissediyorum
Ne diye sorgularsın şu zamanı?
Kim görmüş gece güneş açtığını?
Ve nasıl aşıcaksın bunca barikatı?
Nerede şimdi gerçek sandığım sanrı?
Ne vakit gelecek tüm bunların cevabı?
Epey düşündüm bu şiiri yazmakla yazmamak arasında
Son kez verdim kararımı, yani öyle düşünüyorum aslında.
Biliyorum kararsızım diye kızıyorsun bana, ama bilmelisin radikal olan tek bir duygum var o da sana
Akşam oldu, güneş belkide son kez batıyor boğaz kıyılarından belki martılar son kez uçuyor ve son kez simit atıyor insanlar
En acısı belki de son kez görüyorum seni
Bilemeyiz
Sahip olduğum can bana zindan.
Olduğum hayat kervandan bir liman.
Can kervandan geçti hayat zandan.
Bana bir hayat borçlu yaradan.
Zindan liman,zandan yaradan,ahmakıslatan.
Alargada durmak mı,değişmek mi?
Doğru olanı mı tercih etmeli,
Yanlış sandığımızı mı?
Yargılardan kurtulmak mı,
Yoksa onlara hapsolmak mı?
Seç.
Ruhumu yaktım artık okyanusta
Geriye benden bir sen kaldı
O da ne elde avuçta
Bitsin artık bu yelda!
Ruhum acıyor sevgilim,var mı tedavisi?
Yoksa metastaz mı bu acı hücreleri.
Yavaş yavaş sarıyor benliğimi,
Yolun sonunda kaybedecek miyim kendimi?
Bir resmin var elimde
Bin bir gece etti bende
Kaç kere kaç sene
Uğrar oldum senin olmadığın şehirlere
Şuan neredeyim bilmem
Bi akordiyon var memleketlimin elinde
Gözleri, anlamı oldu şu beyhude hayatımın
Bebekleri, hayalleri oldu şu boş kafamın
Bekleri oldum, hoş sözlerinin gözlerinin ellerinin.
Ve senin doyamadığım kokun
Durma biraz daha sokul
Ve kalbime dokun.
Belki o an
Aynı geceye bakıyoruzdur ikimizde
Belki gece sana
Benden bir şeyler fısıldar
Belkş beni duyarsın
Beni duymasan da anlarsın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!