Yalnız bir gecenin sabahı
Ne bir ne bir seda
Öylece kalakaldım
Öyle biraz çocuk kaldım
Senin gülüşlerine daldım
El gibi durma karşımda
Melekler gibi bir ahvalin vardı çehrende
Bir ışıltı görüyorum bu gece gözlerinde
Sanki bakınca sana bu şehirde
Koskocaman maviliğini yitiriyor ege
Alınamayan nefesler,yıkılamayan tabular
Hepsi satır satır devriliyor.
Vakit giderken gece
Gözlerini kapat
ve omuzumda yük olarak sen kal
Benim içimden sana o iki kelimeyi;
Mırıldanırken uykumda sen kal.
Kal şuramdaki sensizlikte
Yanıbaşımda
Başucumda
Arada saçımı okşa
Gözlerinle değil
Kalbinden bak bana
Alıpta gitme başını
Doluyorum,tutamıyorum kendimi.
Birazcık aralasam şu kapılarımı
Kendimi dışarda buluyorum.
Bulmakta istemiyor değilim aslında.
Çok yoruldum bu dört duvar arasında.
Ağlamak istiyorum göğsünün tam ortasında.
Bi’haberim artık senden
Sözüm geçmez sana benden
Ayrı düştük,apayrı
Ben biraz sende kaldım,
Sen biraz kendinde kaldın.
İki ayrı yol;
Hapsolmuş ruhum, beden verilen kafesinde.
Ruhum yanar,taşar sözlerinde ötesine.
Beden taşar,yangınım ruhumun içinde.
Verilen sözlerinde,ruhumun içinde yanar
Kafesinde ötesine,içinde;yanar geçmişinde.
Ben seni sevmeden önce avare bir adamdım.
Sen beni sevdiğin vakitte
Ben seni buldum kendimde
Bu defter bomboş sayfalarla doluydu bana verdiğinde
senden gittiğim ilk an
ayrılığın kokusunu hissettiğim ilk hıçkırıık
adını andığım o son nefes
değil seni görememek değil seni hissedememek
enlerimde bir yerde seni yaşatamamak
topraklar atıldı üstüme ve ben nefessiz değil sensizdim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!