İyilik Tüy Gibi Şiiri - Ömer Dalman

Zamanımızın ‘gönül fakiri’ ortamında
iyiliğin bile şiddeti
şekli-şemali değişti
tüy gibi hafifledi.

bir de üstüne üstlük
sanki
herkes de kendini ‘iyi’ zanneder oldu! ?

Hatırlarım da, eskiden
bir fakire dairesini bağışlayan zenginler bile vardı
veya çanta dolusu para veren
onun gözlerinde çiçekler açtıran
hayata bir başka güldüren

arkasından aldığı hayır duaları
’fakire yardım etti’ diye sosyetede isminin geçmesinden
daha büyük kar sayan

ortada para yoksa bile
birebir dostunun derdine emek harcayanlar vardı.

Şimdi
arabasının içinde koltuğa kıçını yaymış
müziği açmış
içerisini oda sıcaklığında ısıtmış
rahatı yerinde
her kendini ‘insan’ zanneden
‘penguen kılıklı yağ tulumu’

binbir zahmete girip
sol ayağını 5 santim oynatıp
bir kavşakta durup
önceliği bir diğer penguen’e verdiğinde

kendini ‘peygamber kadar iyi’
bütün varoluş sorunlarını ise
‘hallolmuş’ zannediyor!

Eskiden iyiliğin bir kalitesi
bir ağırlığı, bir anlamı vardı...

(Mart 2005)