İsyan Şiiri - Huban Asena Özkan

Yaşamın anlamını sordum söylemedin
Bin konuştum bir dinlemedin
Ben kendi gecelerimin hikayesi oldum sen bilmedin
Gün geldi yanılgılara düştüm
An geldi geldi yalnızlıkla seviştim
Hani adaletin vardı
Aslolan bulmaktır dedim
Dedim de kıyılardan uzaklaştım
İyiliğin imgesi gizeminde kaldı ben senden uzaklaştım
Ey Kadri mutlak

Nedir başımdaki bu çılgın kasvet
Dünya telaşı hep bana mı kısmet
Gökyüzünde yüzen bir kuş gibi ruhuma konarken hüzün
Sınırlar ötesinde bana mı düştü sevgiyi keşfetmek
Düşlerime düşerken lanetli nefret
Bana kader diye mi yazıldı bembeyaz sayfaları kara ile değişmek
Aslı başka özü başka gülüşü ağlamak ile değiştirmek bana mı reva görüldü
Ey Kadri mutlak

Doruklarında uçarken umudun
Bana reva mıdır kederi düşünmek
Acıyı zulmü elbise gibi üstüme giyinmek
Hangi kalemine denk geldi allı pullu renklerin üstünü çizmek
Sanki sabıkalı gibi yüreğimi demir parmaklıklar ardına gömmek
Hislerimin düşüncelerimin suçu neydi de azılı mahkûm gibi dört duvar ardında prangalanmak
Bir bana mı layık
Ey Kadri mutlak

Ah ah daha başlamadan bitmek
Yarını görmeden dünü unutmak
Acıyla damıtılmış hüzünlerin koynuna yatmak
Mutlu rüya görür gibi karabasanlarla uyanmak
Sevgi sığınaklarının kapısında nefretle savaşmak
Benim kaderim mi korkuyu kavramak
Benimdi benim dağ yamaçlarına uzun uzun bakmak
Benimdi benim sevgi sözcüklerini duymak
Benimdi benim
Dinli dinsiz insanları sevmek
Benimdi benim dilli dilsiz varlıkları sevmek
Benimdi benim
Mutluluk kanatlarında yarına uçmak
Ah başına bela mıydı beni yaratmak
Dilimde küfürle
Kadehimde zehirle
Günah dediğin her şeyle güçlenmek
Sana isyanımdı
Ey Kadri mutlak.

Huban Asena Özkan