İsyan Şiiri - Ahmet Beltekin

Unutulmayan hatıralarla,şimdi soluk resimlerde yaşıyor,
Sararmış sayfaların arasında görüyorum babamı.
Bir odada bağdaş kurmuş,torunlarını seviyor,
Ortada ben,kenarda eşim ve gözleri yaşlı yorgun annem,
Bu fotoğraf onun son akşamı.

Mevsim yazın sonuydu,ağaçlar ağlıyordu,babam öldü.
Geride bıraktıklarının acılarından habersiz yatıyordu,
Gecenin ortasında kesilen elektrikler gibi,hayâllerimle söndü.
Acısı olan herkes gibi sevinçlerimi kalbime gömdüm,
Kalbim en derin sızıyla atıyordu,omuzundan öptüm.

Gökyüzüne toplanan ve dağılan bulutlarla sarsıldım,
Solan fotoğraflarda çığlık çığlığa uçuşan kuşlar vardı.
Yapraklarına veda eden ağaçlar gibi ayrıldı.
Kahrederek hepimizi bir öğle vakti babam öldü.

Yollarda kalan gözler gibi yollarda gözlerim,
Sürgüne gönderilmiş rüzgarlar gibi uzaklardayım.
Bulutlara asılı artık yüreğim,
Yağmurlarla birlikte yağsın diye.
Çünkü ben bütün ayrılıklara isyanlardayım.