İsyan Şiiri - Yavuz Kayacık

Doğmadı güneşim bahtımda kara
Çileyi çekerim yürekte yara
Şu yaban elinde düşünce dara
Feleğin yolunu yıkasım gelir (Yavuz Kayacık)

Ah ettikçe halimi, görenler ağlar
Hasretin yüreği durmadan dağlar
Nerde sevdamıza imrenen çağlar
Bağrımdan kalbimi sökesim gelir. (Ufuk Közleme)

Yaşanan ne varsa alıp götürdün
En güzel çağımı sende yitirdim
Dertlerin peşimde beni bitirdin
Feleğin çarkından çıkasım gelir (Yavuz Kayacık)

Kalbimi sorgusuz sana açınca
Gönül fanusunu kırdın hoyratça
Sevda bahçesini diken sarınca
Kendimi dağlara vurasım gelir (Ufuk közleme)

Çırpınır bedenim dikenli telde
Ağlayan gözlerim akıyor selde
Bülbüller ötmüyor açılan gülde
Feleğin bağrını yıkasım gelir (Yavuz kayacık)

Azrail’im sendin, sendin ecelim
Bir bade içip de candan geçelim
Sâkî doldur câmı şarap içelim
Mest olup cânânı göresim gelir (Ufuk közleme)

Yüzümde tebessüm ağlıyor içim
Kaderim karadır bilmem ki niçin
Ölmeden kefenim bir daha biçin
Feleğin salına bakasım gelir (Yavuz Kayacık)

Vuslat bir hayaldi, mavi bir düştü
Yazgımın karası peşime düştü.
Bu sevda şehrinde baykuş ötüştü
Uğursuz dünyadan göçesim gelir. (Ufuk közleme)

Yavuz’um gurbeti gezdi dolandı.
Gözyaşı kârımdı bana kalandı
Anladım sevgiler boşa yalandı
Feleğin üstüne çökesim gelir. (Yavuz Kayacık)

Kalemi eline almış Yavuz’um
Kâğıda içini dökmüş Yavuz’um
Bin kere Ağlamış gülmez Yavuz’um
Sarılıp gözünden öpesim gelir (Ufuk közleme)