İstanbul Oluyorsun Şiiri - Adem Çevik

İSTANBUL OLUYORSUN

Sesin
Bir martı çığlığı kadar
Yüreğe dokunur
Hem denize sevdalı
Hem ekmeğinin peşinde
Ve ben sesini duyunca
Nefes alabilme
Endişesinde
Çünkü kalp
Senden başkasına
Odaklanamıyor artık
İstanbul oluyorsun
Seni görünce

Yüzün
Ayasofya kadar
Çok eskilerden tanıdık
Hem çok asil
Hem çok yorgun
Ve ben
Yüzünü görünce
Mimar Sinan oluyorum
Kendi halince
Yüzyılların yorgunluğunu alıp
Ayasofya'ya çeviriyorum seni
İstanbul oluyorsun
Seni görünce

Gözlerin
Boğaziçi kadar mavi
Boğaziçi kadar derin
Boğaziçi kadar efsunkâr
Ve ben
Gözlerini görünce
Fatih oluyorum
Kalbini fethetmek için
Karadan yürütüyorum
Yüreğimi
Çünkü
En kısa yoldan
Ruhuna sahip olmak istiyorum
Peygamber müjdesini
Gerçekleştirmek istercesine
İstanbul oluyorsun
Seni görünce

Burnun
Kız Kulesi kadar
Maviliklere dalmış
Kız Kulesi kadar
Kaderden kaçılamayacağının
Timsali olmuş
Ve ben
Burnunu görünce
Boğaz gibi
Sana akmak istiyorum
Her yönden
Ki yüreğimin yangını
Etrafında akan
Serin denizle sönecek
İstanbul oluyorsun
Seni görünce

Ellerin
Haliç gibi
Sığınağım benim
Yorgun sandalları
Bağrına kabul eden
Yalılar gibi
Asil ve dingin
Ve ben
Ellerini görünce
Tutup onları
Huzur bulmak istiyorum
Ellerinden yüreğine
Bir yol kurmak istiyorum
İstanbul oluyorsun
Seni görünce

Ve saçların
Adalardaki rüzgârlara
Yön verircesine
Dalgalı
Saçların
Dökülürken bembeyaz omzuna
Ve ben bütün tepelerden
Bakar gibi oluyorum İstanbul’a
Piyer Loti ile Çamlıca
Yan yana birer manzara
Saçlarında
Bense saçlarını okşayıp
Huzur bulma emelinde
İstanbul oluyorsun
Seni görünce