İbrahim Coşar Şiirleri - Şair İbrahim Coşar

Yüreklerden damla damla akanım
Sevenlere en güzel söz bendedir
Sözcüklerle gönülleri yakanım
Sevgileri doğuran öz bendedir
.....

Bağışla, güneşine bulut oldum zamansız;
Gözlerine saplandı bakışlarım, bağışla!
Sinemde aşk ateşi yanar durur dumansız;
Bundandır tüm dünyayı yakışlarım, bağışla!

Gözler gözde kaybolur bakmaya başlayınca;

Bir gün kararırsa bu şehrin ışıkları yüzüne
Yorgun yürekli adamlar kaybolursa karanlıklarda
Ve sabahı olmayan gecelerde kalırsan ömür boyu
Doğmayacak güneşlere artarsa özlemin
Beni anlarsın

Sevgiyi arar iken şu benim yorgun gönlüm
Kor oldu düştü gönlüm adın hasret mi senin
Sevda macerasında coştu ki durgun gönlüm
Şok oldu şaştı gönlüm adın hasret mi senin
Hala sıcaklığını taşıyor bende tenin

Ağlama Kiraz
Kurşun izlerini gözyaşı kapatmaz
Çocuksu umutlar sönse de her ölümde
İhanet güneş olmaz sana
Hıçkırığın içinde kalsın biraz
Ağlama al yazmalım

Ana dilim Türkçe benim
Türküm Türkçe konuşurum
İlim bilim Türkçe benim
Türküm Türkçe konuşurum

Karamanoğlu Mehmet’i

Yunus gibi kendimi attım senin aşkına
Gönlümde yanar oldun sen pervane misali
Mevlana’yla düşmüşüm şeb-i aruz meşkine
Gün be gün döner oldum ben pervane misali

Ruhum aşkınla doldu arzularım yok oldu

Isırgan otu değmiş
Kelebeğin kanatlarına
Yangısı yüreğinde
Değdiği an hissedilir ısırganın yangısı
Kelebek kolları arasında sıkışmış
Çırpındıkça yanar, yandıkça çırpınır.

Girdaba düşmüş de döner yüreğim
Uzandım tutacak kol bulamadım
Yârin hasretinden yanar yüreğim
Vuslata varacak yol bulamadım

Gönüller coşsa da izin vermiyor

Çoğaldıkça seneler yelkovanın ardında
Seninle aynı kalpte duran biri olmalı
Gecenin sessizliği kapladığı bir anda
Her sabah hatırını soran biri olmalı

Bastonunla giderken dostlarının yanına