İbrahim Coşar Şiirleri - Şair İbrahim Coşar

Ey gençlik! Amaçsız ve hedefsiz olmaz insan
Orta yerde başıboş durmanın anlamı yok
İnan ki sana senden başkası yapmaz ihsan
Avuç açarak hayal kurmanın anlamı yok

O gencecik kalbine korkuyu saldığında

Toprağın tohumu yeşertir gibi
Bir kandan doğmaya yoldur anneler
O dur her sevginin gerçek sahibi
Yüreklerde açan güldür anneler

En zor zamanlarda bağrını açan

Ruhunda gerilim eylemiş talan
İmgeler gidiyor ben kalıyorum
Bir kalp yangınından geriye kalan
Dengeler gidiyor ben kalıyorum

Hırs dünya hırsızı arzular mafya

Kıvılcımla tutuşsa da her yangının sönüşü var
Cam kadehim can elinde ben kırılmaz değilim ki
Beyhude yanmasın gönül her gidişin dönüşü var
Aşk yolunda han yüreğim ben varılmaz değilim ki

Karakışı ben yaşadım sen baharla yaza girdin

Uzaktan gönlüme giren sevgili
Gönlünü gönlüme sardım bir zaman
Yar diye kendime seçtim bir gülü
Aşkınla kalbimi yordum bir zaman

Engeller gözümde kocaman bir dev

Hasretlerden eylim eylim dalların
Susadıkça suya boyun eğersin
Baş eğmekle bitmez gönül halların
Eğildikçe bir gün yere değersin

Sakın dalma gölgen ile uykuya

Ülkem ne zenginmiş meğer
Vardan sana fayda gelmez
Toprak altındaysa eğer
Bordan sana fayda gelmez

Tersine akarsa dere

Oğlum Yaşar’a

Yaşadığın hayata dikiz aynasından bak
Gözlerinin yaş ile dolduğunu görürsün
Diktiğin fidanları bir gün sevgisiz bırak
Tabiatın sevgisiz solduğunu görürsün

Desem ki ben aşığınım hayır gülüm bu aşk değil
Sevgimidir saygımıdır gel de bunun adını koy
Sevdim saydım arzu duydum hiç birisi de aşk değil
Bu duyduğum kaygımıdır gel de bunun adını koy

Bir özlemle geldin bana hoşlandım ben her sözünden

En yanık yüreklerden yükselirken feryatlar
Çırpındıkça yoruldu pervanede kanatlar
İki su yeşili göz, bir iki sevdalı söz
Can hasretten hasrete, yâr düşten düşe atlar

Denizkızı takıldı sığ sularda ağlara