İbrahim Coşar Şiirleri - Şair İbrahim Coşar

Karlı dağdan havalanan ak turna
Bizim ile yolun düşer mi senin
Yüreğimi yeter ki sen yak turna
Bizim göle yolun düşer mi senin

Arzuların en büyüğü tende var

Arala diyorsun gönül kapını
Uzaktan bakınıp durma istersen
Vermeyecek isen gönül tapunu
Adayı parseli sorma istersen

Duygu pınarından duydun sesimi

Uygarlık önümüzde güneş olmuş dururken
Neden karanlıklarda kalıp da çürüyelim
Vatan millet aşkıyla yürek küt küt vururken
Haydi gel hep beraber güneşe yürüyelim

Şair isek şiirdir bizim yürek sesimiz

Yıl dokuz yüz elli üç
Ağaçların kiraz dökümüydü köyümüzde
Anamın kucağına gelmişim karnından
Ve
Aha demişler babama
Aha birinci dölümüz,

Ağır ağır çıksak da merdivenlerden artık
Adımlar yoruldukça vaktimiz de dolmakta
Çaldığım kapıların çoğu yüzüme örtük
Buğulanmış gözlerde hat hat akşam olmakta

Gönlüme çavmaz güneş sis bastı bugünlerde

Hasret bulutları sarmış ufkumu
Kutuplardan gelen soğukluk
Tir tir titremekte
Aşk yangını gönlüm
Aylardan Temmuz
Ve Samsun buz kesmekte

Yiğitlik
Son model tankın üzerinde
Gözü namlunun ucunda
Sorumsuzca
Acımadan
Elinde taşla önünde duran

-I-

Ey ilahi ateşin göz yakmayan dumanı
Güneş misli nurundan bir nebze kalbe dökül
Ey Allah’ın resulü ey şefaat ummanı
Sensin bu kâinata bahşedilen son ödül

Bir kadını ağlattım diye
Bir yıldız kaymasın asumandan

Ey geceye düşen yıldırım
Ağlatma bulutları
Şiirlerimin ardına düşen ateş böceği

Bana benzer kadehten aşk şerbeti içişin
Baharı muştuladı çiçek olup açışın
Sevdan ile başladım ben kendimi sevmeye
Bilmiyorum benden mi aşktan mı bu kaçışın

Deprem yapar içimde tendeki titreyişin,