İstanbul Şiiri - Gülçin Aksekili

Bir zamanlar yüzünde güller açardı
Saçların boyasız için berraktı
Gözlerin bebek kadar saf bakardı
Kahkahalarından yer gök çınlardı

Dondurmanın tadı bile başkaydı
Küsmeler barışmalar bile şakaydı
Gözlerinden taze gençlik akardı
İçtiğin su el değmemiş bal tadıydı

İstanbul istanbul gibiydin
İstanbul hepimizindin
Güneşine oldu kuleler perde
Nasıl böylesine kirlendin