Issız Ada Şiiri - Tülay Sustam

Hani derler ya;
Issız bir adaya gitsen,
Yanında götüreceğin üç şey?
Ben her seferinde...
“Kendimi, kendimi, kendimi” götürürdüm.
Üç şeye gerek yok
Ben her gidişimle her şeyimi beraber götürüyorum
Ailemi, seni, dostlarımı, kağıdı mı, kalemi mi
Keşke! ...
Senin gibi olabilsem
Gittiğim de hiçbir şeyi kendimle götürmesem
Sen; giderken kendini bende bırakıyorsun
Her şeyimi benden alıp öyle gidiyorsun
Ama bunu hiç mi hiç anlamıyorsun
Ben ise giderken geride hiçbir şeyimi bırakmıyorum
Ben nereye, sahip olduklarım oraya
Aslında ne güzel şey;
Giderken her şeyi geride bırakmak
Tek başına yolculuğa çıkmak
Ve tek başına geri dönebilmek
Ama olmuyor ben bunu yapamıyorum
Sevgili! ...
Senden kurtulmanın yolu yok mu?
Bu son yolculuğumda...
Heybemin içine bir tek seni koydum
Seni bir uçurumdan aşağıya atacağım
Nasıl bıraktım seni öyle boşluktan aşağıya
Hala inanamıyorum kendime
Ama...
Yine içim rahat etmedi
Senden önce yere ben indim
Yine kucak açtım sana...
Yine sensiz yapamadım...
Yine sensiz olamadım...

(İstanbul, 15.04.2004)