Nerelerdesin
Yine gittin sessizce
Elveda diyemeden
Ayrılık kervanı çıktı yola
Yalnızlığım beni yakaladı
Eski günlerden kalma
Ayrılık düştü aklıma
Çocukluğum ne çabuk eskidi
Eve çıkan yokuş yoruldu
Gövdesini bir kurt kemirdi
Altında büyüdüğümüz ağacın
Yıldızlar gecesefasında
Sevin eğlen bu gece şarkılar söyle
Ne güzel olmuşsun mor elbisenle
Bahar görse kıskanır senin bu halini
Şimdi vakti gel ne olursun kalbinle
Hep gülsün yüzün çiçekler açsın ömrüne
Gittiğim yerde sen yoksun
Karanlık bir kapı açılıyor
Penceresiz odalara
Yalnızlık buyur ediyor beni
Katıksız sofralara
Sensiz duvarlar titriyor
Uğruna gemiler, yüzdü karadan
Fethin emrini, verdi yaradan
Yüzyıllar geçse de, çıkmaz akıldan
En büyük aşklara, erdim İstanbul
Sihrin ki bilinmez, yüzün görmeden
Seni özlemek
Susayıp su içememek
Acıkınca yememek
Seni özlemek
Süt liman denizde dalga
Yaz güneşinde ürperti
Seni ne çok severim gonca gülüm
Sana olan aşkım hiç solmadı.
Tarifsizdir yüreğimde,
.........................mor sevdam.
Bu gözler bakmalarına doymadı.
Yoruldum artık yalnızlığıma.
Söz dinlemez karanlığıma,
Kırgın değilim...
Aydınlığı düşleyemem,
Bir başıma,
Güneş doğmadı ki odama...
Düş avuçlarımda sızlıyor
Ay ışığı yoruldu pencerende
Yıldızlar soluklanıyor
O manasız gözlerinde
Sen görmüyorsun...
Ve ardına bakmadan
Gidiyorduk yollarda
Sana çiçek aldım
Ama sen çiçeği beğenmedin
Bıraktın gittin beni,
Dünyada tek başıma kaldım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!