İsmet Anik Şiirleri - Şair İsmet Anik

Kendimi dağlardan yüce bilirdim
Başım merteklere değene kadar.
Mağrurdum gönlümü büyük görürdüm
Yerlerde sürünür görene kadar

Gururum kibirim bitirdi beni

Duymasam bir gün sesini
Koklamasam nefesini
İçime çekmesem seni
Döner başım yaşayamam.

Gözün gözüme gülecek

Arı oldum, ya balımda boğdular
Ya bal için kovanımdan kovdular
Bir damla bal için bin çiçek gezdim
Başıma ne gelecek bilemezdim.

Karınca oldum yuvamı bozdular

Pencerenin kenarında bekledim
Gelmedin.
Cadde de bank ta bekledim,
Gelmedin.
Yeşilırmak kenarında bekledim,
Gelmedin.

Böyle birşey olsa gerek özlemek
Kulakta çınlama sesi dinlemek
Ilgıt, ılgıt akan yaşıları silmek
Bahar gibi bakan gözü özledim..

Sensiz kalınca düzler yokuş bana

Desemki; bu gece ay ışımasa
Yıldızlarla devam etsem yoluma
Şöyle birkaçtanesi yol gösterse
Birkaç yıldız da girse koluma.

Desemki; arada engel olmasa

Gönlümün tozu temizlendi bugün
Kırk yıllık ötelerden gelen bir ses,
Hatıralara üfleyen bir nefes
Anılar yeniden izlendi bugün.

Ümitler tekrar filizlendi bugün

Aynı taşı kaldıdık
Aynı işte çalıştık
Aynı rızkı kazandık
Tek lokmayı paylaştık
Bugün helalleşelim
Helallik dileyelim

Eğri doğrulduğumda
Eğrilikten iz kalır.

Doğru eğildiğinde
Doğruluktan iz kalmaz.

Bahçende açan güller,
Üstünde bitti Kardaş.
Gülde öten bülbüller,
Uçtu da gitti Kardaş.
Ateşlendi gönüller,
Burnumda tüttü Kardaş