İsmet Anik Şiirleri - Şair İsmet Anik

Kimi uzakta uzaktan
Ateşine yanar,
Kimi yaslanır bağrına
Sıcaklığını arar.
Kimi vermiştir
Kara toprağın bağrına

Ah Babam Kime anlatsam derdimi
Dağ duldasında sanırdım kendimi
Pişmanlık yakar; aklıma geldimi
Özledim Babamı göresim geldi.

Yüzüne bakmazdım işim olmasa

Sen çocuk çocukca kal
Sen arı görmemiş çiçek
Sen uçmayı yeni öğrenen kelebek
Büyüme öyle kal.
Annene sor babana sor
Büyümek çok zor

Hayatını süz dediler
Yaramazı çiz dediler
Dertlerini yaz dediler
Derdi yazdım derman oldu

Yediğini ez dediler

Gidecektin niye geldin
Küsecektin niye güldün
Nasıl bir kalemde sildin
Madem başa dönecektik,
Vurgun niye nedir derdin.

Ben mi dedim kaf dağından kar getir
Ben mi dedim bal tasından çor getir
Rüyam dedim sana; bana yar getir
Beni fazla yorman hain rüyalar.

Nehri denizden dağlara aktırdın

Anam anlatrı; birzamanlar gelin olduğunu
Geceleri açıp, gündüzleri solduğunu.
Nasılki kaynanası kefenle gelin oldu
Anladım büyüklü evde huzur olduğunu.

Kaynanam gitti, onun işide bama kaldı

Bir kalp istiyorum USTA;
Büyük koskocaman olsun
Bütün sevgiler yer bulsun.
Her yeri sevgiyle dolsun.
Sevgi için koskocaman,
Kötülükler için ufak,

Tut elimden ey yar
İster yolsuz yordamsız;
Güvercinlerin Akbabaların arasından,
Meltemlerin Fırtınaların ortasından
Gökyüzünde uçur beni.
İster körpe çimenlerinÇiçeklerin arasından

Bazı bazı benzetirim çimene
Dünya vardır bakmasını bilene
Ela derim, siyah derim kimene
İçe işler gibi güldükten sonra.

Hani bakınca içim cız ederya