ACILARA GERGEF
Ben, yollarda savrulan yaprak,
Sen, beni sürükleyen rüzgâr.
Ben, ayaklarında ezilen toprak,
Sen, beni ezen taşlar.
Ruhumu soydular
Bir gece karanliğında....
Gözlerime battı çıplaklığım
Dudaklarımı yaktı da hatalarım
Öpüştüm pişmanlığımla...
Şehir ve ben;
İki düşmanız aslında…
Yabancı gelir doğuştan beri
Yolları, sokakları,caddeleri,
Düğümlenir de gözümde
İnsan, üşür mü hiç,bir şarkıda;
İçi ürperir mi aniden.
Vücudunu sarınca belalı bir sıtma,
Her titreyişinden aşk kırıntıları
Düşer mi yerlere…
Sen git oyunlar oyna
Sorular sorma çocuk…
Yok bir derdim,
Yok,kimseyi özlemedim
Gecenin karanlığına saklanıp
Aşkımı gizlemedim
Penceremin kıyısındayım;
Rüzgâr tenimi okşuyor sanki
İzliyorum, yorgun gözlerimle…
Benden habersiz insanları
Kimse bilmiyor içimde kanayanları.
Kelimelerle işim olmaz bugün;
Gemi demeden
Battığımı anlayacak
Karadeniz açıklarında biri...
Seni bekleyen,umutların sızdığı
Gözlere bakıp ta gittin
Nasıl tokat gibi babasızlığı
Yüzüme çakıp ta gittin.
Şükür nefesini vermişsin tekbirle,
Kanar geceler…
Damla damla kan dolar avcuma
Yüzümü yıkarım onlarla;
Yeni kalkar gibi.
Ruhum bulunca kuytuyu
Yırtarım artık uykuyu;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!