Kalalım başbaşa biraz
Şehirler ayrı olsa da...
Kapat tüm ışıkları
Bir rüya sapla gözlerine de
Uykuya dalsın herkes.
Sen uyuma!
İlkbaharı koklamak vardı şimdi
Ya da yazın sıcağını saklamak
İzmir'in koynunda uzun uzun...
Kalbinin neler istediğini elbet duyuyorum
İzleri belli oluyor yürüdüğün yolların
Duyuluyor sesin, burukluğu gibi baharın
Ne bir can kaldı bende
Ne de tadım tuzum
Öylece süs gibiyim
Öylece köşede
Bir masanın üstünde
Oysa gerçek olsam
Aşk toplarım kirpiklerinden;
Kalbime ekerim,
Sularım gözyaşımla.
Sevda çiçeğini büyütmek uğruna…
Güneşi sensin
Sahibi olmak istemem
Taht’ı gümüştür hayatın
İstemem susuz nehirleri
İsterim ki altından ırmaklar
Taşısın hayalimi…
Bilmeden sevdim, bilmeden!
Âşık oldum ‘aşk‘ nedir bilmeden.
Fakat o istemiyor beni
Belki de haklıdır.
Görmüyor aşkımı gözleri
Sevdam, gönlümde saklıdır.
BİZE AĞLIYOR
İçimde bir hüzün
Geceyle farkı yok gündüzün.
Her yerde gölgeler
Yollarımızı gölgeler.
Yaşamayan ne bilir;
Karanlık gecelerde rüyalar korkulu.
Duymayan ne bilir;
Karanlık sözlerde sesler sorgulu.
Bakmayan ne bilir;
Karanlık yüzlerde ifadeler kurgulu.
Kimdir ayaklarıma güç veren?
Nedir yine beni “keyfe” getiren?
Siyah demir basamaklar
Ve rengarenk dilekler eşliğinde;
“Tık tık” sesi, çıkarken
Uyutuyor ruhumu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!