İsmail Topkaya Şiirleri - Şair İsmail To ...

telefon kulübelerine takıldı gözlerim birden
benim bekleyişlerime
senin gelmeyişlerine...
ve
her gün
ama her gün umut edişlerime...

Önce güçlü insan
Güçsüz insanı ezdi,
Sonra akıllı insan
Aklını kullanmayanı köleleştirdi,
Daha sonra
Hem güçlü, hem akıllı insan

Aslında
Ben böyle ölmezdim
İnanın...
Ülkemde bütün insanlar
Mutlu bireyleri olsaydı
Yaşamın...

Bir toz bulutu gibidir
Sevdalı insan

Ya da
Yavru bir kuş gibi
Ağaç dalında şaşkın

Trenlerin gelişleri de hüzünlüdür
Tıpkı gidişleri gibi,
Oysa gelişler hüzünlü olmazdı
Öyle bilirdik
Öyle öğrendik hep,
Demek ki gelişler de hüzünlü olabiliyormuş.

Aslına bakılırsa öteki değil, beriki yarım
Ağrımaması, acımaması
Birçok zamanda ve birçok mekanda
O'na bağlı her yanım.

İçimde volkanlar patlıyor
Gürültülü ve alabildiğine öldürücü bir sıcak
Ama kimse duymuyor
Kimse hissetmiyor,

Yıllardır

Bir şair
Nereye kadar yürüyebilir ki? ...
Kendine kadar elbette
Kendini bulduğu an biter şair

Aşkı da

Ben
Aşka yenildim
Sana yenildim,

Ben
İyi ki aşka

İnsanlar da yaşadıkları dünyaya benzer
Rengarenk,
Ama bilmezler
Ya da unutmuşlardır
Tek renge kanmışlar
Tek renge boyanmışlardır,