İsmail Hayal Şiirleri - Şair İsmail Hayal

Guruba dalmış gece yosun kokuyor sular,
Arnavut kaldırımlar hüzün döşüyor yollar.
Yorgun bedenimizin geçti üstünden yıllar,
Arafilboyu benim en hüzünlü yanımdır.

Hamal Hoca Ahmet'in kırk yamalı yeleği,

Ne kadar okusan kitap devirsen,
Özünü bilirsen bilirler seni.
İlim deryasında kalem çevirsen,
Sözünü bilirsen bilirler seni.

Mazluma el verip küssen zalime,

Yürüdüğün yolda engeller yoksa,
Menzile varılmaz böyle bilesin.
Etrafta dost değil düşmanın çoksa,
Hesaplar görülmez böyle bilesin.

Adalet ararsan doğruyu ara,

Her canlı olanın topraktır soyu,
Beşikten mezara varıyor boyu.
Kimine toz pembe kimine koyu,
Görmüyor varını gözü dünyanın.

Ağlatır bir zaman ibret aldırır,

Ey oğul hakikat nihayet gelir,
Mazlumun umudu adalet olur.
Doğruyu arayan elbette bulur,
Bakacağın göze yalan söyleme.

Ey oğul keşkeyi geride bırak,

Topladım valizimi ve sol yanımda hüzün,
Duvarda bir fotoğraf gitme kal dermiş gibi.
Kifayetsiz cümleler hükmü kalmadı sözün,
Sanki zehirden bir aş, deli bal yermiş gibi.

Çekildi med cezirler gurbetler beklemede,

Gel sana diyeyim bizim dağları,
Bir Cennet misali olan bağları.
Bilir misin bilmem eski çağları,
Varılacak yol mu kaldı güzelim.

Uzanırdı saçlar gerdana doğru,

Komşusu aç iken tok yatmaz idik,
Bu nasıl illettir ne oldu bize.
Büyüğün sözüne söz etmez idik,
Bu nasıl gaflettir ne oldu bize.

Mazlumu korurduk hem canımızdan,

Ben öğretmenim daha varılacak yollar var,
Hem hasretle sımsıkı sarılacak kollar var.
Kalbimizde sevgiyle örülecek yıllar var,
Bu yorgun özüm ile işte ben öğretmenim.

Torullu Necmettin'im vatan ölüm nedenim,

Herkes gibi olma kendin gibi ol,
Özünü bulursan adam olursun.
Bir kapı arala gönüllere dol,
Sözünü bilirsen adam olursun.

Mihnetin olmasın dünya varına,