İsmail Hayal Şiirleri - Şair İsmail Hayal

Zaman ince dantelâ, tarihe yorgun bakış,
Gümüş kızın dilinde içli ağıtlar yakış.
Hak deseni Karaca, ilahi nurlu nakış,
Zigana yüreğimde, boran olur bu şehir.

Harşit Çayı misali akarak varır düze,

Ömrün başı işte, sonu da yakın,
Kırma dünya için, insanı sakın.
Beşikten mezara, iyice bakın,
Ömür dediğimiz, yalan değil mi?

Sabreden kazanır nihayetinde,

Altmış dokuz yılı Mayıs ayında,
Yirmi üçüncü gün bir dağ köyünde.
Hamal Hoca Ahmet Hayal soyunda,
Annem Halime’den doğmuşum işte.

Tozlu yollarında oynadım koştum,

Kaldır İslam’ı Rabbim, kaldır düştüğü yerden.
Zalime fırsat verme, mazlumu koru şerden,

Gönder ebabilleri, semada ellerimiz,
Seccadeler ıpıslak, niyazda dillerimiz.

Ezelden ebede emanet sana,
Her daim doğrudan ol haktan yana.
Şehadet onurdur iç kana kana,
İmanı canından aziz bil evlat.

İmanın var ise imkânın vardır,

Kurumuş bir yaprak ömür dediğin,
Beşikten mezara gelen gidiyor.
Besbelli bir tutam zehir yediğin,
Ağlayan sızlayan gülen gidiyor.

Takvimler eskiyor soluyor yüzler,

İpek Yolu kavşağı, kervanlar vurur yola,
Ardasa’dan aşağı, Kürtün durur kol kola,
Örümcek Ormanları, uzanır yürür böyle,

Zigana tipi boran, yol vermez Gümüşhane,
Karaca nurlu desen, sır vermez Gümüşhane.

Harşit Çayı akar vadi boyunca,
Kara lambaların isi koyunca,
Anamın haşılı ile doyunca,

Vuslata erişir dişlerim benim,
Gümüşhane gibi düşlerim benim.

Tarihi ipek yolu, altın gümüş ocağı,
Gümüşhane atamın, hasret kokan kucağı.

Üç yüz yirmi iki köyü beş ilçesi ile,
Zemheri yaman eser, kelepçe vurur dile.

Bilir misin bilmem şanlı soyumu,
Sen mi kazacaksın benim kuyumu.
Ezelden ebede varan toyumu,
Patates soğanla bozacaksın he!

Biz biliriz sizi dışta ipiniz,