Gönlümde kalamazsan, dünyaya sığamazsın
Ömrünce ağlamazsan, gürleyip yağamazsın
Gidip de uzaklara, düşme sen tuzaklara
Karanlık sokaklara, gün gibi doğamazsın
Gözlerim yolunda hep bekliyorum
İzmirli ben seni unutamadım
Sensiz yaşamayı bilemiyorum
İzmirli ben seni unutamadım
Diner mi gün gelip gözümde yaşlar
Benim yarım kadar savaşmadın ki
Hasret yüreğini kanatır mı hiç
Vicdan denen şeyle tanışmadın ki
Seni pişman edip ağlatır mı hiç
Ümitle beslenen nice çabayı
Ağzından döküldü o son heceler
Bana düşman oldu o an geceler
Yığınla hem soru hem bilmeceler
Aklımdan çıkmıyor yedi haziran
Feryat edecektim mecalim yoktu
Ne zaman dertlenip dara düştüysem
Derdimin dermanı oldu gözlerin
Mecnun gibi susuz çölde piştiysem
Kevser’den badeyi sundu gözlerin
Ayrılık zamanı çattığı yerde
Seninle bir ömrü geçiren kimdi
Şimdi bu ruhsuzluk neden niçindi
Sanki tavırların bunun içindi
Müjdemi isterim darıldım sana
Gece yatağında olmayacağım
Başlarken bir tanem bu şiirime
Önce selam eder öperim seni
Dönecek olursan sevda şehrine
Bir haber ver yeter beklerim seni
Soracak olursan senden sonrası
Yalancı yüzlerden yoruldum artık
Ben kara toprağa yar olacağım
Varla yok arası yaşadım ama
Belli ki bekada var olacağım
Peşimden arayıp soran olur mu?
Çözemedim seni anlayamadım
Kendini tarif et Allah aşkına
Çok düşündüm amma yol bulamadım
Kendini tarif et Allah aşkına
Ah çekip durursun dalıp geçmişe
Dostumsun diyenler yabancı oldu
Riyakâr yüzlere alışamadım
Aşkımsın diyenler yalancı oldu
Sahtekâr sözlere alışamadım
Kaderin sevene zulmetmek kastı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!