İsimsiz Şiir Şiiri - Yiğit Pekzeren

Sesin geliyor sesin, senenin son Mayıs’ından.
Sesinin geldiği yerlerinden bıçkın sıcağa selam.
Bir de güneş gözüktü mu boğazın kıyısından,
Senin elinden ciğerimi deşecek bıçağa selam.

İlah göğü senden yıldızlarla ördü.
Adem senden ufukları menzil gördü,
Baktıkça tutuştu gözlerine gözlerim,
Kalem kağıda yaren, bense seni özlerim.

Bir cihan, bir alem, bir kelam var aramda,
Seninle şarap helal, sensiz dua haram da,
Yanında sabahlarken uzun yollar yürünür,
Yoksun, uykularımda gecem yerde sürünür,
Bir de dudakların senin, tutunduğum bir kayık,
Dudaklarını zelzele, benden sokaklara yık,
Bil, ben sana saatlerde yelkovan olup döndüm,
Mumlarında alevdim de nefeslerinle söndüm,
Aşktan cehennemde, ateş beni hep kovar,
Ah şiir, ah, sende bile hep o var...

Her satırında sen varken kader ne yapsın, kader?
Kader şikayetini ona engel aşka der.
Bir de sen katil, öldürdün mü emaneti,
Kader asırlarca sana feryat figan eder.