İsimsiz iki Şiiri - Leyla Şimşir

annem çeyizini açtı.
sanki göğsünü açtı da tozu kalktı etrafın.
içerisinden çıkarttığı portakal pijamalar üstüme tam iki beden büyük
zaten pek çok şey bana iki beden büyük.

yundum tarandım bitlerimden dahi arındım
şimdi giy bakalım kıyafetler çeker.
insan insana çeker
insanlar insanları çekiştirir
uzayıp da duran kırılasıcası boynum da çekse ya
sonra canım portakallar çeker, giyinirim.

güneş artık eskisi gibi değil.
saç tellerini kurutmakta pek yeteneksiz
omuzlarımdan iplere astılar da öyle kurudum.
gelinlik kızlara bunu hep yaparlarmış
güneş yerden göğe çıkana dek
boyum kısaldı, çekmişim.