Oturdum ışıklı penceremin ışıklı tarafına
Yaslandım anılarıma, kanayan yanlarıma
Bir damla gözyaşı düştü göz pınarlarıma
Işıklı pencerem anlattı, ağladım yalnızlığıma
Penceremden baktım kar tutmuş tepelere
Mezarlarda yalnız yatan kimli, kimsesizlere
Harabeden farksız hayata sıkıca bilenenlere
Işıklı penceremden güldüm, ışıksız geçenlere
Yazlar baharlar bitti kışta buldum kendimi
Dünler yorucuydu kuramadım dil bendimi
Buğulu camlar ardında anlatabilmek derdimi
Işıklı pencerem anlattı geçen mevsimlerimi
Bol gürültülü dünyada, duyarsız oldu ruhumuz
Nağmeler farklı telden, kabarmaz duygumuz
Düne kadar aynı kaynaktan olan suyumuz
Işıklı pencerem anlattı, artık ayrı huyumuz
Anlamak istiyorum penceredeki gizlenen gizi
Bende ol(an)mayan silinmiş izi
Fani olan dünyadan hazırladığımız bakî çeyizi
Işıklı pencerem anlattı her-an gideceğimizi
Yüksel DARĞIN
Yüksel Darğın
Kayıt Tarihi : 24.1.2021 15:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Mutfak pencereme vuran kış güneşi ve benim gözlemlediğim az tepesine yağan kışın ilk karı tepenin yamacında sessizce duran mezarlıklar. Sokak ta herşeyden habersiz gelip geçenler. Aynı babanın oğulları ve kızları olan bizler ayrı gayrı bir dünya kurduk kendimize ve haps olduk bu küçük dünyamıza. Bu düşünceler ile kaleme alınmıştır
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!