Işık Var Gölgem Kara Şiiri - Akadir Sali ...

Dost aradım, dost sordum, dünün hendesesinde
Kalabalık şölendi; mecali yok sesinde

Bir gördüğüm gölgemdi; bir de akışta zaman
Dondurdu gördüğümü, ol kara kışta zaman

Fotoğraftaki suretim, dünün karmaşasıydı
Surete aklar çalan, zamanın maşasıydı

Kuyuda Yusuf idim, etrafımda karanlık
Ona Yakup ağlardı; bilmezdi, kuyu anlık

Sonrası sultanlıktı; onca cefa çekmeye
Vakit olmaz ki ey dost, sabrı düne ekmeye

Bendeki karanlığa, ışık olmaz gözyaşı
Düşlerim bilmez oldu; ne açlığı ne aşı

Öylece savrulurum, rüzgârın esişinde
Mevsimler tekmil almış; rüzgâr kendi işinde

Şimdi sana desem ki, yazıldım kara bahtlı
Dersin, kendi karanda, sevdaya düşen, ahtlı

Dilin ikrarı kalbe, tasdik için el verir
Birlikte kıyam eder; aşk içün yürek erir

Belki de karışmışım, ışık var, gölgem kara
Bu gölge oyununda, yok gizlenecek ara

Yalnız ölürmüş insan; doğar, havz-ı kevserde
Kalabalık koşarken, yalnızlık saklı serde

İşte böyle bir yangın, alev dumanda sisli
Zihin kurum bağlamış, düşünce onda isli

Dost elinden aradım, ol yarama istimdat
Dost yaradan ağladı, asrın çığlığı, imdat!

Derdime soram dedim, çareyle hemdert misin?
Dedi, kurt ile kuzu... Ahvaline dert misin?

Döndüm pervane oldum; eğri, odunda gizli
Yunus bildi sırrını, doğru, sebât da izli

Ah gönlüm! Tut elimi, tutsan hiç gider miyim?
Tutulsa anda dilim, derd-i derûn, der miyim?