İsyan-ı Sükut Şiiri - Akadir Salihoğlu

İSYAN-I SÛKUT

Lisan-ı sulh ola ki gark olsa da tinime
Nefsi halim bil ki namüsait bu duruma
Garbın ummanına serilmiş olsa da benim
Böylesine sarhoşluk dokunuyor halıma

Suretime bir gölge düşse naif mi naif
Bükülen bu cüsseme gelir yine de hafif
Zira, ben ezildim varlığımın okkasıyla
Ne hükmü var sözümün ne kalbimdeki akif

Bir acep gece oldum hilalin gölgesinde
Kırıldım iki büklüm hal kalmadı sesimde
Halbuki bu cenahın külhanı değil mişim
Dilim lâl oldu benim lisanım nefesimde

Damağıma çalan tat zehir oldu muhakkak
Can reva mıdır dostum nasıl bile bunu hak
Dev idim cüce oldum bu acayip alemde
Süzüldüm, ıssız kaldım içim çölden de kurak

Bedenimi kalbura çeviren kola desem
Düğüm oldum, dolaştım, bırak artık gelmesem
Güzündeyim ömrümün kara kışa an kaldı;
İşitir mi sanırsın gece gündüz söylesem

Ahh canım sevdam! Damarlarımda akan şerbet
Neylesin bu figüran her lahzaya bir davet
Rakibim yüreğimdir cüssem cengâver olsa
Ona kalan sadece boyun bükmektir elbet

Bahtımın karasını aklamak bana kalsa
İlanı sefer eder ne gam kalırdı ne tasa
Kaf dağının üstünde ejderimi dehleyip
Devri alem ederdim tacım zümrütten olsa