İshak Özlü Şiirleri - Şair İshak Özlü

Hanemizin neşesi kızlar,
Dogumunuzla güller açılır.
Dilinizden bal şeker saçılır,
Mutlulugun kaynagı kızlar.

Rüzgarda uçar saçlarınız,

Kendini bilmez bir densiz,
Sormalı anasına kimden edindiniz.
Kutsal Bayragımı atar yere,
Türk'lükten yoksun cahil,soysuz.

Hatırlıyormusun,
Ortaokula yeni başlamıştık.
Okul çıkışı tesadüfen karşılaştık.
İtiraf edeyim tesadüf degildi,
Günlerce o an için ugraştım.

Kırklar meydanı mahşer,cümlesi anne arar,
Diller, Aziziye’den Nene Hatun’u söyler.
Gülistan yüzlü bebek,emmeye anne arar,
Yıllar, idam fermanlı,Halide Edip söyler.

Pamuklar arasında,gülşende açmış bir gül,

Yukarıda Gökler parçalanıp çökmedikçe,
Altta Yeryüzü ufalanıp yarılmadıkça,
Yetmişiki Millet birleşip karşıma çıksa,
Batmaz Türk'ün Güneşi,Kıyamet kopmadıkça.

Vatan sevğisi yürekli kalplerde durdukça,

Susuz toprağıma cansuyu olan,
Yıldız huzmesinden ruhuma dolan,
Sevincime açan acıma gülen,
Hayatıma anlam verenim gelsin.

Karlı dağlarımın kardelen gülü,

Töremizde ogul Ata'yı geçmeli.
Biz emaneti taşıdık,sıra sende.
Yaşıyan ölü olmak istemiyorsan,
Dününü çok iyi tanı.

Milletimin ahlakını bozmak,

Her sevgiye açık kapın,
Sevgi üzerine kurulu yapın.
Acının hamuruda sevgi degil mi,
Var birazda acıya tapın.

Güzeli görür mest olursun,

Çalıştım oğul,hainlik bilmedim,
Ülkemin Doğusu Batısı demedim.
Helal olmayan Ekmeği yemedim.
Mirasım Şerefim,taşı alnında oğul.

Yetim hakkı araziler çevirmedim,

Bu şiiri tüm sokak çocuklarına ithaf ediyorum.

Trafik lambasında kırmızı yanıyor,
Minik bir kız mendil satıyor,
Yorgun gözleri umutla bakıyor,
Yüregime ince bir sızı batıyor.