İshak Özlü Şiirleri - Şair İshak Özlü

Gül'e sordum gülüm seni,
Gülerek dedi; kokla beni,
Esen yele sordum seni,
Kapa gözlerini dinle dedi.

Arı'ya sordum aşkım seni,

Sevdalar yüreklere sel olmuş akar,
Kurumuş dereler bizemi düşer.
Filizlenmiş tomurcuklar aşk açar,
Kurumuş dallar bizemi düşer.

Bahar gülü mutluluk saçar,

Bir köprü kurdum,
İstanbuldan..............,
Bir ucu sende,
Digeri bende.

Zaman ve mekan,

Dagların gelinligi karlar,
Buhar olup yagmura döndü.
Birlikte dolaştığımız kırlar,
Sensiz anılarla sararıp soldu.

Topraga emanet ekinler,

İner kör akşamlar,ruhumu sarar,
Nurum yanımda olmayınca arar,
Gözlerim,benli olan gözlerini,
Görmek uğruna karanlığa dalar.

Hasret bulutları çöker gözüme,

Engin denizde rüzgara kapılmış,
Rotasız yol alan gönlümü,
Aşk denizinde karşıma çıkıp,
Sevgi limanına çeken kadınım.

Henüz dalında tomurcuk güldün,

Yıl 03 Mayıs 1481,
Bizans FatihiSultan Mehmet Han,
Tekfur çayırında,
Ecel şerbetini içiyor.
Fani Dünyadan,
Bir Cihan Hükümdarı göçüyor.

Bu gece negatifim ruhum sıkılıyor.
Sanki duvarlar üzerime yıkılıyor.
Dışarı zor attım kendimi,yürüyorum.
Sokağına gelmişim,gözlerim takılıyor.

Perden kapalı,ışıgın yanıyor.

Kız olup bu Dünya'ya geldim,
Tüm sevgimi aileme verdim,
Un çorbası,sogan,ekmek yedim,
Dünya'yı yalnız köyüm bildim.

Düştüm babam kaldırıp sevdi,

Saçına gül takmış,salınır gezer.
Sürmeli gözleri,ceylana benzer.
Yaratmış Yaradan,değmesin nazar,
Çırpınır Yüreğim,Dil yarım yarım.

Seviyorum desem,duyar mı sözüm,