İsa Yılmaz Şiirleri - Şair İsa Yılmaz

gözlerimi kapasam
kalbimdesin
zamanı donduran bir resim gibi
orada benimlesin
denizde bir damla
bazen damlada bir denizsin

sensiz eksik kalırdı bu gezegen
güneş acı çekerdi sensizliğin üstüne doğarken
buz gibi akardı deniz dalga dalga uzaklaşırken

sensiz eksik kalırdı bu gezegen
rahmeti tükenirdi susuz bulutların

kalbin kadar insan olursun
insan olduğun kadar seversin
sol yanında sadece bir et parçası taşıyorsan
buruşturulmuş bir kağıt gibi çöpe atılmışsın

sevdiğin kadar değil

sensizim, dökülüyor yaprakları ömrümün
arar da ruhum, bulamaz varlık izlerin
oysa aynalarda bile sen varsın
çığlığın kopuyor duvarlarda
ürperiyor bedenim, sırılsıklam oluyor hislerim
ve düşlerim, seni çağıran çöl seraplarım

bir kelimeyi kurtarmak için
boğuluyor tüm cümleler
başka nasıl anlatabilir ki isa
o kelime yoksa
susmaz mı sonsuzca
ağlamaz mı denizler dolusunca

kesmişsiniz ağaçları
kurmuşsunuz darağaçlarını
asmışsınız Menderesleri, Denizleri
kadın başına Şalcı Bacıları

geçmişiniz kahpece işlediğiniz cinayetlerle dolu

ıslak gözlerinden dökülen sessiz yaşlar
benim için olsaydı keşke
ağlatmayı sevdiğimden değil inan
insan sevdiği için ağlar da ondan

hani derler ya gökyüzü kadar ağlamaktır

birazdan sana aşığım diyecekler
adım adım geliyorlar
ateşe koşan kelebeklerim benim
ne kadar da ürkekler
acaba ormanın en güzel ceylanına ilk darbeyi kim vuracak
sence ne yapmalıyım

yolu uzatıp mutluluğa kadar gidelim
var mısın
güneş sönünceye
dağlar yürüyünceye dek
denizler kaynayıp
yıldızlar dökülünceye dek

kimimiz bağıra çağıra sever sevdiğini
kimimiz sonsuza dek susacakmış gibi

ben üçünü gruptan
hani şu bağırırken susanlardan