İsa Yıldıran Şiirleri - Şair İsa Yıldıran

Gönlüm, inat etme mecbursun a'na,
Geçen geçip gitti, yarın kalmadı,
Yaşam hükmederken bütün zamana,
Bu a'ndan başka yarın kalmadı.

Sevgililer sevgilisi sineni yardı,

Rızası için Yaradan'ın
Helali de haram biliriz bir zaman,
Haram kılarız, suyu bile kendimize
Nefsi sigaya çekeriz bir zaman.

Çıkmak için meleklerden öteye

Dertler bir bir yüreğime dolunca,
Gözyaşımı içime döker ağlarım.
Yürek bu yükü taşıyamaz olunca,
Bahar seli gibi çağlar öyle ağlarım.

İlim Antep, ilçem Nizip'dir,

Boşuna seslenmişim o koca ustaya,
Gönlünü kaptırmış gonca güle desteye,
Virane köşelerde garip besteye,
Kulak verdim kaldım,ben de öylece.

Saatin tik-takı tükendi, vakit kapanış,

Dikensiz gül bahçesi değil hayat,
Acı hüzün olur zamanla ağlarız.
Bayram yeri olur bazen de hayat,
Düğün dernek kurulur bazen oynarız.

Acılar üst üste geldi zamanla ağladık,

Dört bir yanımda,
Dört bir pranga
Çeker durur kendine.
Ayağımı, yüreğimi, beynimi, ruhumu
Mahkum eder kendine.

Özgür yürekli gençlerdi onlar,
Yoktu ayaklarında prangalar,
Allah için olunca ölüm,
Şerbet bilip içtiler,
Geçip anadan, yardan ve dünyadan,
Ahiret yurduna koştular,

Çöle kurdum pazarım,
Buz alıp, buz satarım,
Hep güneşte nazarım,
Kumlar aldı malımı.

Kimi geldi bal yedi,

Teşrif etti dünyaya 1400 yıl evvel,
Görmemişti alem, böyle bir güzel.
Yaratılmıştı ruhu alemden evvel,
Aleme kurtuluş, ismi güzel.

Diri diri kız çocukları gömülüyordu,

Bütün insanlar karşında yer alırken,
Sen doğru bildiğini yapmaktan vazgeçmiyorsan,
Başını dik tutup, sağduyunu kaybetmiyorsan,
Özgürsün sen, prangası olmayan.

Kimse sana güvenmezken sen kendine güviniyorsan,