İsa Yıldıran Şiirleri - Şair İsa Yıldıran

Çocuk olmak Kenan diyarında;
Bombalardan olmasıdır misketlerin
Ölümü aramasıdır sokak başlarında gözlerin,
Başörtüsünü kefen yapmasıdır annelerin.

Çocuk olmak Kenan diyarında;

Ben bu bağda açan bir güldüm
Her sabah aşkınla öten bülbüldüm.
Demek senin için sadece bir zuldüm,
Kuruttun can suyumu soldurdun beni.

Dertlerim birikti ummanı aştı.

Varlık diyarından henüz geçmeden,
Kendini bir put sandın ey nefis.
Cennet şarabından bir tas içmeden,
Meyhane, meyhane dolandın nefis.

Bir şey var sandın baktın hüsnüne,

Halime bakıp, sen öldüm sanma,
Her yüze gülene sakın ha kanma,
Kıymet bilmeze gidip de yanma,
Acımaz haline yakarlar seni.

Başucumda durur yıllardır resmin,

Kurulmasına göklerden karar verilen,
Hacer-ül esvedine yüzler sürülen,
Müslümanların gönlünü süsleyen
Allah'ın evisin sen ey Kabe.

Hergün beş vakit kendisine yönelen,

Ne dünya müsaittir, ne de ömür kafidir
Gizli olan şu sevdamın açık olduğu yerde,
Yalansız ve dolansızdır, hem de safidir,
Kaynağından çıkarken tahir olduğu yerde.

Nurdan ırmaklar doldu ruhumun ta derininde,

Nasıl bir günah işledim ki ben?
Gülmedi yüzüm hep ağlıyorum,
Ne gün gördüm, ne de ruhum şen,
Yaralar içinde can veriyorum.

Sormayın derdimi diyemem size,

Çıkıp yükseklerden seyran ederken,
Bir türkü tutturmuşum söyler dururum.
Hayat ne ki, deyip dururken,
Bir oyuna kapıldım gider dururum.

Öyle bir muamma ki sabır çatlattı.

Fermanım söylese, ağalar hanlar
Etimi dağlasa, alevler lavlar
Külümü savursa şu esen rüzgar
Dönmem yolumdan müslümanım ben.

Bin defa ölüp de, yine dirilsem,

Eller güler oynar bayramı yaşar,
Bizler ayrı ayrı akıllar şaşar,
Hakkın terazisi sanma ki şaşar,
Nerdesin kardeşim gel helalleşelim.

Ayrılık neden hep bizi buldu,