İsa Kaya Şiirleri - Şair İsa Kaya

ne güzel sancısı tutmuştu
tekmeleyen düşlerin

düşünsene;

hayalden elbise bile dikmiştin

gelinciğe özenen papatyaydın

akşam güneşiyle kızıla dönerdi yaprağın
fallarımda sen çık diye
tek sayıydı yaprağın

ve sonra,

alevine küllendi mum..

yangına körükle giden sözlerin
satır arasında

söyle İstanbula,

gül taksın yakasına

boğazına kadar aşka açken
ve martılar

şimdi mektup yazsam
mürekkebi akardı kalemin

sana tuttuğu yastan

ama klavyeyle yazıyorum

gelinlik kızlar kocaya kaçardı

koca neresi demiştim bir keresinde
eve doluşan dedikoducu karılar
basmışlardı kahkahayı

bazen ışıktan korkar insan

zincire vurulmuş sadakattin sen

her halkan
başka bir halkanın boynunda
köle gibi gezdirilen..

saçlarını iki elinle kaldırıp

kolyeni takmak gibi arkanda
hani kımıldamadan durmak
öyle uslu uslu

kalbin yuvam
gözlerin balkonum

ara sıra
kendime bakıyorum