Ben sana bir balıkçının zihniyle sesleniyorum
Rastgele hadi diye kalbine attığım ağlarım
Her zaman bir ümitle günlerce seyre daldı kayıklarım
Sana şiirler yazdım hiç okumadın,
Dokunmak istemedin mabedime belli.
Sana dostluklar biriktirmiştim evvel öncesi,
Gittiler,el gibi,sen göremeden üstelik!
Karşıya geçerken önce biri,sora ikincisi,sonra tekrar ilki.
insanlar çok mutluyum biliyor
hayır çok gülüyorum
o kadar derin ki kahkahalarım
duvarları delip geçiyorum
Çığlıklar ortasında bağır çağır susan bi çocuğum,
Umudum tutunmak,
Çok yorgunum,
Ne olur uzaklaştır gölgelerini..
Benden hiçbişey alamazsın!
Öfkemi bile!
Öfkem emanettir benim insanlara
Bırak! misafir etme,
Alamazsın hiçbişey dokunamazsın mabedime,
Seni alırsın en fazla,
Neden küseyim kadere,
Artık çıkmam ben zirvelere,
Merdivenlerimdeki yaprakları kar yağıp kapatmış..
Seneler kurumuş yaprak tek tek çürüyor
Üstüne basıyor inadina hasret
Canı çok acıyor
Mutlu ol!
Yağmur kapaklamis kaldirimlari
Ne bileyim,
Geçiyordum denizin kenarından,
Yosun kokuyordu uğradım,
Bi kayıkçı selam verdi,
Balıkçı herzamanki balıkçı,
sanki beni bekliyormuş gibi,
Gözlerine aralık kapım
Sen konuşsan ben susarım
İmkanlar sende imkansız
Kendime sarılır ağlarım.
Bilirim tutamazsın elimi
Bilseydiler zerresini içte kopan fırtınanın
Bilmek isterdiler tamamını
Bi ses kalabalığı, bi düğün şenliği sonrası,
Bi kayıp yalnızlık arası..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!