İrem Aslan Şiirleri - Şair İrem Aslan

Yarım bir mutluluğu tamamlamak için
Bahçende lale manzaranı sunma bana

Hem kandırdığın kız 17sini geçti, uğraşma . Lalenin ömrü kısa bilmezmisin ?

Karadenizli gibi çabuk heyheylenip, çabuk siner.

Kucağıma ümitler, vaatler bıraktılar
Onları kelebeklere benzetmiştim.
Kelebekler daha uzun yaşardı,
Neden mi?
Ben ayağa kalkınca ,
Hepsi öldüler…

Dönüp duruyor başımda böyle dünya
Dışındayım bu gezegenin sanki rüya
El verdi Rabbim dokunup hissetmek için
Diğer elim sanki benim değil ayaklarım boşlukta

Hazan bu mevsim
Gitme Vakti !
Elveda Kış,
ve hep hoşgeldin ,
Alnından öptüğüm yalnızlık !
Sen Hep Kal Emi..

Sadece sevmeye sevilmeye odaklandım
Emekse lütfedilen,Emeğin mimarı benim
Bundan sonra hiçbir şey için koşturmadan
Sadece bedelini peşin ödediğim mutluluğu ,
Yavaş yavaş hissederek yaşamak,
Hakkımı zerresini bırakmadan, almak istiyorum …

Ufka daldı gözlerim
Yüreğim yas ateşinde
Mânâ arama hislerim
Farzet ki düş görmekte

Feri gitmişken severim

İki yalnızız biz seninle
Hiç söylenmemiş bir türkünün
Son iki nakaratı gibi
Çözülmeyen düğümler ekledik hayata
Bir çizik atsan da kopar gibi

Ah bir dile gelse kalbim,
Her gün üzülecek bir sebep bulduğum için hesap sorardı benden..

Ve bedenim,
beynimdekileri unutmak için canla başla bütün gücümü işe güce yorduğum için...

Geldik sonunda o uzaklardaki, ahşap evime,
Hadi İçine kupkuru ümitsizlikleri atıp,yak sobayı.
İçimizi ısıtsın hayallerimiz,beyaz posta uzanalım
Kapattım gözlerimi, şimdi gün ışığıyla vedalaşalım..

Öpsün dudaklarımdan o nemli umutlar şehvetle

Şimdi sana soruyorum !
Gökyüzü gökyüzüne bakar mı ?
Sen bakıyorsun ..
Ve
Her gün güneş seni kıskanıyor ,
Neden biliyormusun?