İnsan Üç Kere Ölür Şiiri - Şahbettin Uluat

Bir insan üç kere ölür dünyada.
Birincisi, ana baba ölünce.
Gençse, bir de sırılsıklam aşıksa,
İkincisi yâri yüz çevirince.
*
İlkinde, yalnızlık rüzgarı eser.
Şefkât, destek biter, kol kanat küser.
Yaşama sevincini kökten keser.
Can, kan veren, bakan yitirilince.
*
İkinci, dağıtır derbeder eder.
Bazen birinciden de beter eder.
Sevilen, umarsız bırakır gider.
Yaz, kış hep kar yağar, hep ince ince.
*
Üçüncüsü emr-i Hak'tır gelecek.
Bu dünyadan silecek, süpürecek.
Bilinmeyen o yere götürecek.
Herkes yaşar, günü, vakti gelince.

13.12.2010 12.20