İnsan Olmasam Şiiri - Arda Bulut

Bir ağaç olsam belgrad ormanlarında.
Kesseler körpeyken dallarımı, ayırsalar parça parçaya
Masalar, sandalyeler yapsalar kollarimdan , bacaklarimdan sen otursan üzerinde sadece.
Bir ateş yaksan dallarimdan ısıtsan içini kısın soğuk gecelerinde.
Duman duman dolsam ciğerlerine.

Bir damla su olsam gürül gürül akan ırmaklarda.
Kurumuş dudaklarında bulsam kendimi her susadığında.
Karışsam vücuduna usulca.

Bir bulut olsam gökyüzünde
Sadece sana yağsa yağmurlarım, karım
Bir kar tanesi olsam gelip saçlarına konsam.
Saçlarının sıcakliğinda eriyip su olsam.

Bir çicek olsam kaldirim kenarında filizlenen.
Ruhunu okşasam her baktıgında gelip geçerken
Koparsan suya koysan bendenimden.
Sende hayat bulsam yeniden.

Mesela bir ayna olsam odanda.
Güzelliğini herkesten evvel haykırsam boş duvalara.

Bir aşk şiiri olsam veya.
Kelime kelime öbek öbek seni anlatsam dizelerimde.
Kaç kelime ise o kadar sene sürse anlatmam.

Bir piyano olsam veya bir keman.
Uzun uzun pencerelerini dovsem notalarimla.
Alısılagelmiş bir ezgi gibi eşlik etsem bana...

Ne olursam olsamda insan olmasam.