İmkansız Şiiri - Bager Bey

Tam güneşin batmasına yakın
O saatte sahilde Çay güzel içilir diye
Elimde çayım bir köşeye kuruldum
Ve yavaş yavaş batmakta olan güneşin seyrine daldım

Bütün çocukluğum bütün gençliğim ve bütün hayallerim gözümün önünden geçerken
Oturduğum masanın önünden
Güneşin batışını unutturacak
Bir ceylan gözlü geçti

Abartmadan söylüyorum o an elim güneşe uzansa
Güneşi gökyüzünden alıp gözlerini güneşin yerine koymak isterdim
Bir göz düşünün ki size bakıyor ve o an çocukluğunuzu gençliğinizi ve bütün hayallerinizi unutturuyor

Daha önce hiç yaşamadım bir duyguyu
Yaşamaya başladım
Nasıl anlatılır ki bilmiyorum
Ele avuca sığmaz bir heyecan başladı yüreğimde
İmkanım olsa kanat takıp uçmak istiyorum

Hani bazen başınızdan bir olay geçer
Eliniz ayağınız bağlanır bir şey yapamazsınız ya
Aynen öyle bir Duygu olduğunuz yerde öylece kala kalırsınız

Sadece güneşin batışını izlemek için
Gittiğim sahile yağmurlu günlerde bile gider oldum
Umuttur insanı yaşatan ya
Onu bir daha görme umuduyla yaşar oldum

1 temmuz akşamıydı ve güneş batmaya hazırlanmıştı onu bir daha göremeyeceğim
Bir daha asla denk gelmeyeceğiz diye düşünürken
Karşıdan bana doğru saçları lüle lüle omuzunda bir ceylan bakışlı yürüyordu
Bu defa bütün cesaretimi toparlayıp
Onunla konuşacağım diye kendimi cesaretlendiriyordum

Oturduğum kafenin giriş kapısının hemen yanında bulunan masaya oturdu
Çok geçmeden yanına hafif Kirli sakallı
Kır saçlı 45-50 yaşlarında bir adam oturdu
Tam cesaretimi toplayıp yanına gidip konuşmaya hazırlanırken bütün hayallerim yerle bir oldu

Hesabı ödeyip kalktıktan sonra
Oturduğu masanın yanından geçerken
Yanındaki adama aşkım keşke çocukları anneme bırakmayıp onları da getirseydik dedi
O an defin işlemleri hazırlanmış bir ölü gibi
Başım önde bir daha o kafeye gelmeyecek bir adam olarak çıkıp gittim

O saate kadar onu görme umudu ile yaşayan ben kendime kızmaya başladım
Utanmıyor musun lan dedim başkasının gerçeği olanla ilgili hayaller kuruyorsun
Onu sevme umudu taşıyorsun

Bir kaç ay sonra üzerime sarılı beyaz bir bez
İle kullaklarımda merhumu nasıl bilirdiniz sesi çınladı
Ve o an anladım ki başkasına hayat verene Umut bağlarsan sana ölüm vad eder.