İmitasyon Olamadık, Limitasyonumuz Zaten ...

'Kadından kopan feryadı duyuyor musun? ' diye sordu.
Dinledim sessizce, kulaklarım cebimde.
Fısıltılar eşliğinde dizildi birkaç kelime;
'Çekiyorlar beni senden. Kurtar! Gidiyorum elden.'
Anladım, gitmek istiyordu benden.

'Kanımdan akan damarların dizilişlerini görüyor musun? ' diye sordu.
Baktım gizlice, gözlerim elimde.
Kısılmaların eşiğinde belirdi bir iki cümle;
'Ekiyolar yüzüme tohumları. Durdur! Büyüyorum yeniden.'
Anladım, yüreği büyüktü benden.

'Kalbimden gelen ritimlerin sol anahtarına ulaşıyor musun? ' diye sordu.
Aradım sinsice, hislerim yerde.
Kasılmışların elinde uyandı bir dizi kelime;
'Yakıyorlar küllerimi şerden. Isıt! Kaynıyorum demirden.'
Anladım, üç yıldız kaydı benden.

'Kazandığım yalanların gerçekle buluşmalarını özlüyor musun? ' diye sordu.
Çabaladım haince, ruhum gökte.
Hışırtıların beşiğinde sallandı bir az cümle;
'Gömüyorlar bedenimi ölmeden. Toprak! Dile benden ne dilersen.'
Anladım, heyelanın sebebi benden.

'Kahrımızı çekerken elmaslar, bahtımıza küsüyor musun? ' diye sordu.
Yanıtladım sakince;
'Bayım; imitasyon olamadık biz, limitasyonumuz zaten yok,
Böylesi kayıtsızken Tanrıça'lar şansımıza, nedir amacımız çıkmaz sokakta?
İyisi mi, bitmeli tümden. Armut gibi dibine düşmeli.
Sevgili, gitmeli; ben senden, sen benden.'

23beş10 | 23:00
Mercey.