geri gelen mektuplarım!
saçlarımdan örgüleyip,
içinde ağladıklarım
yavaş yavaş sönen, aidiyetimden uzakta
kıvranan, kafa sancılarım
beynimin sahipsiz coğrafyasında asılı hafakanlarım
babacığım;
kirlenmesin üstün,
üzülme bana
ben gökyüzüne düştüm
.....
baba,tutmuyor elim,dilim
bır ölü ıle hasbıhal
dedım nedır ölüm
dedı,hıssızce uyumak
acı var mıdır dedım ölünce
acı gerıde kalanlardır dedı sessızce
dedım,kokusu var mıdır ölümün
toprağa verdim gözlerini
içine mahpus olmuş geleceğimle
ilk taşı ben attım sol elimle
görmüştüm oysa bir gün geleceğini
kanattığım tüm çiçeklerde
kaybolmuştum oysa
uçunca yukarılara
denizler damla olurmuş
geceyi örtermiş güneş
dönünce
uçarak döneceğim bende
damlatırken gündüze
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!