İlyas Ateş Şiirleri - Şair İlyas Ateş

Kendin bilmez yobazların elinden
Yük çeke yük çeke yoruldum kaldım
Ben kendi kendime çare ararken
Kendin bilmezlere kurudum kaldım

Benim derdim dünyalara sığmazken

Eğer inanırsan dünyaya tapma
Yetimin mazlumun hakkını kapma
Sakın zulüm edenlerin tarafını tutma
Kendi kendine kuyu kazmış olursun

İnsanım diyorsan yanlışa sapma

Maraş terolarda afat kampına karsı
Otuz beşinci gününde direnişçiler
Milleti yöneten bu düzenbazlar
Ne yapmak istiyor ne yapıyorlar

Yaşam alanlarına halkın dokunmayınız

Memurlarda gülmek ister
Sevdiğiyle tozmak ister
Doğru yolu bulmak ister
Memur hakkını almalı

Memur hakkını savunur

Muhammed Ali’yi severim candan
Onların sevgisi ayrılmaz benden
Hasan Hüseyin’i özlerim her dem
Onların derdiyle yanar dururum

İmam-ı Zeynel’i zindana attılar

Dünyanın düzeni bozuldu gitti
Yetiş şahı merdan sen imdat eyle
Senden başka benim güvencem yoktur
Yetiş şahı merdan sen imdat eyle

Seni sevenlerin mahcup duruyor

Niye geldim bu dünyaya bilmedim
Bir gün olsun bu dünyada gülmedim
Kahrolasın felek sen kahrolasın
Yıkılasın dünya sen yıkılasın

Kahrolası dünyaya isteğimle gelmedim

Senelerdir bir sessizlik
İçerimde bir durgunluk
Yüreğimde bir ateş var
Yanar sönmek bilmiyor

İlkbahar yaz sonbahar kış

Çaresiz haldeyim kapına geldim
Dertler bende derman sendedir sende
Hep günah işledim hep kusur bende
Bağışlamak sende ya Şahım Ali

Ümitsiz kalmışım harap haldeyim

Yaylanın gülümüzsün
Yar sevsen ölür müsün?
Yanıyorum sevdanla
Sen bunu bilir misin?

Yaylada yâri buldum