İlknur Köknar Şiirleri - Şair İlknur Köknar

tozun kalsın arkanda git gidebildiğin kadar uzağa,
içini boğan o bir damla kurumayacak dudağını açmadığında...
cehalet hırkasını giy bir seferlik... aklını sil...soğuk mermere yasla sırtını, bastığın yerin toprağına karışmayı unutma...

kül olmazsan yanmazsın, yandığın suda kar altında ısınmazsın..
.kendi törpünü kullan sivri uçlarında...bir başka dil kırar yüzünde taşıdığın mücevheri...

suskunum sana, içimde çivilenmiş sevda aşkına
yorgunum aslında, dik yamaçlarında örselendim sonunda
gülümserim, ne zaman bir selam kapımda durursa
suskunum sana, suskunluğum alemin dili olacak sonunda!

19/08/2009-01:28

Gün biter zaman geçer önümüzden,
bir sorsak adımlara hangi yaşanılanları gizler(!)

22/05/2010-18:57

Her insan karanlığı sevmez, korkutucu gelir kimine…savunmasız güçsüz hissettirir…bazılarındaysa gece karanlığı gök kubbeye çatlatan naralardır…bir sırdır karanlık, bir gizem bir sığınak…karanlığımın gizemi yok aslında…benim seçimim olmadı renksiz olmak…ama sevdim sığınağımı bir göz daha kazandırdı yaşamıma…hissetmeyi öğretti, duyularımın pusulasını çıkartı ortaya…görünür alemi baksaydım belki farkında olmazdım hiçbirinin…renkleri yüzleri görür ama hissetmezdim bu anlamda…

Zor böyle olmak, kimi yerde düşüp ayağa kalkmak, yaralanmak! Ama asıl güzellik farkındalığın kapısını elinde tutmak…seslere ulaşmak, duygulara ruh ile dokunmak bilemezsiniz o anda nasıl renklenir karanlığım…sesler olur benim ışığım…bir gün sizde görme yetinizi kaybedebilirsiniz, kaybeden karanlıkta yürümeyi öğrenin!

23/09/2010-01:21-İlknur KÖKNAR

bir arşın bez neye yetmez,örtüdür;
ya küllüyen zararla girersin daraltırsın
ya da bir okyanus olur örtünü ve yatağını aydınlatırsın! ..

10/11/2009-22:55

kürek aynı güçle çekilmiyor
sırta kırbaç inmeyince
biraz yara bere oluyor
kanıyor da bazı bazı…

ihanetin kokusu yakıcı

Sevgilerin avuçlarda çatladığı duraktayım
Yalnızlık damadım olmuş
Uyan sevgi arsızım, karanlıktayım!
Keder, duvak gibi örtülmüş yüzüme
Hüzün, kına gibi yakılmış ellerime…

Kirpiklerim her ıslandığına
Bir hüzün yağmuru düşüyor sokaklara
Bir hal geliyor içime
Kımıldamak gelmiyor sere
Dağılıyorum…

Hüznün yanık kokusu bulaştı tenime
Kaç kez içtim aşkı avucunda
Ve daha kaç kez içerim ayrılığı dudağında
Yokluğun soğuğu işliyor
Gün doğmadan bakışlarıma…

seni seyretmemden utanırdı
güneş doğmaz olurdu, karanlığı seçtiğimizde
ağaçlarla kaplı bir yoldu yürüdüğümüz...susardın
yol bitiminde kalkıp kendi suskunluğunu selamlardın...

saçlarına dokunsam, titrediğini hissederdim