Gel topla kalıntılarımı
Sensizlikte ördüğüm ağlarımı boz
İçime kapanan benliğimi bul
Birleştir bozduğun parçalarımı
Biri var ise hep biri eksik
Gel topla anılarını
Kırıyorum kalemini aşkın
Sus hiç konuşma bu gece
Dinleyelim sessizliği
Sonra gir hasretin koynuna
Kaybol bensizlikte
Seni Çok Seviyorum
Hayatıma anlam katıyorsun
Seni sevmek için doğmuş
Doğurulmuşum
Gözlerim görmemiş sana kadar
Son Sahne
Perde iniyor bugün
Tam şah damarıma
Geceyi yırtıyor alkışlar
Bu palyaçoyu fark eden yok
Burnumun ucundan
Kurumuş çatlamış topraklarım
Bir damla su ol serpil içime
Açayım sana
Bırak yapraklarım kalmasın içimde
Bırak çıksın hazinelerim kuytularımdan
Bırakma beni sonsuzluğa
Bir düş tü seni sevmek
Dağ başında bir lale idin
Gönlümde
Tektin
Erişilmezdin
Dalgalanırdım her adınmında
Topladım eşyalarını
Katlamadım
Tıktım bavulun içine
En üste yüreğimi koydum
Sardım sarmaladım bohçalara
Kapının önündesiniz işte
sensiz aldığım ilk nefes
ciğerlerim tütün katranında bile bu kadar acı çekmemişti
ne hasretler yaşamıştımda hiç biri bu kadar ağır değildi
yuvasından uçmuş kuş gibiyim ve vakitsiz öten horoz gibi
kestiler sen imi şimdi sensiz ve seninsizim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!