İlhami Atmaca Şiirleri - Şair İlhami Atmaca

bu baba bozuk baba, bu anne bozuk
bozuk bu radyo baba, bu televizyon bozuk
bozuk farkına vardığım her şey
bozuk varsaydığım her yordam

bozuk baba, bu bakışlar bozuk,

Serin yaz akşamlarında Sarıbaba'ya, mezarlığa,
Uğrar biraz gezinirdim kimi zaman.
Derin uğultusu var gibiydi orada ölülerin.
Tatlıçay büyük vadiden aşağı,
Bükülür giderdi benim gibi kederli, bezgin.

I.
Duy ey baharı bağrında taşıyan çiçek
İnanır olmuştum artık solmayacağına
O çocuklar öyle mahzun ağlamaya gittiler
Azgın canavarlarla artık kimler pençeleşecek
Ölmeye hazır umutlarım vardı mektuplar okudum

Tam da göveriyordum ki ah düşüverdim
Dalım sarkıp bırakıverdi toprağa
Sır saklamayı neredeyse öğrecektim
Dönüverdi herşey aşikara

Hay huyla böyle deneyerek ömrü

I.

tut ki kapılmışım sularına bir selin
ve mehtap izler beni göklerden
sen de içindesin bu med ve cezirin
gidemeyeceksin asla gönül ülkemden

Çok gece dayanır kapıma ağlamaklı istanbul
Unutulmuş kokularıyla gülleri, leylakları
Bir anadolu türküsü kadar çoğul
Dindirdim içimde nice zehirli çavlanları

Ne sırrına ne bakire ellerine dokundum

Gece kıskanç bırakırken beni sen
İçim sızlarken aşkla seni
Bir istanbulluk buluşmaya döner gözlerin
Bir sultan ki artık o kadar alımlı
Bir aylar patlar penceremden

Gök çatlayarak döktüğünde bulgur tanelerini
Ağlayarak açtı gözlerini çocuk
Çabuk ve anlaşılmaz adımlarla attaya gitti
Irkımı koruyacağım ve döneceğim diyordu
Gayya ses salındığında tohumlar
Göğererek karşıladılar onu

Orada, o mor tepelerin arkasında
Yağmurla ıslanmış toprağa düştü
İçimden sağılan sancılı aşk
Uzağa alışmakla gurbete döndü
Eskimiş bir insanın ruhunu taşıyorum
Öğreneceğim ne kaldı ki hayatta

Kutsal kitabım kayboldu züleyha
Kapımda seni buldum, seni buldum kibirsiz güzelliğinle
Çocuksuluğunla. Bütün tanrılar, tanrıçalar
Kıskançlığından çıldırdı züleyha. Bütün putlar
Parçalandı.
Kutsal kitabım kayboldu ama seni buldum koyu bir