İkimizin Hikâyesi Şiiri - Halil Kumcu

Elemli vicdan usulca aktı,
Sabahın çiğine hasret çökerken,
Umarsız bakışlarda söndü mum,
Gelgitler ölü yüreğe doğarken.

Ruhunun mesafelerinde kayboldum,
Şubatın ayazında zemheriyi yaşarken,
Kaç baharı gömdüm içine, kaç mevsimi,
Yıllar elimden usulca akarken.

Ömürlük uyku hazandayım sanki,
Tutamam günleri, kanatlandılar,
Yağmur renginde gözyaşları,
Köşe başında birkaç saat yağar.

Gönül kanı damlar düşlerden,
Sensizliğe gömülür kalabalıklar,
Düşler körleşmiş sahte yüzünde,
Hapsoldum, her yanım kara duvar.

Umut hiç bu kadar karanlık olmadı,
Bir çerçeveye koyamadım seni,
Yabancısı olduğum korkular,
Yıldırımlara yükledi hayalini.

Geç kalmanın pişmanlığındayım,
Dünya sensizliğe gömüldü,
Kalabalıklara kapılıp gelen her ten,
Gönül taşında seni gördü.

Bir zamanlar diye başlayan hikâye,
Günleri haftalara, haftaları sana ekledi,
Bihabersiz olduğun ikimizin hikâyesi,
Yine hüzünle bitti, seni bana getirmedi.