İkimize Dair Şiiri - Halil Kumcu

Uzak diye bir yerler var;
Hasret, gurbet, özlem içeren.
Ağladığında gözyaşını silenin olmadığı,
Binlerce kilometre içinde diken.

Senden uzakta yeni bir gün;
Duvarların ötesinde, şehirlerin ötesinde.
Atılan her adım daha da uzaklaştırır,
Sensiz her yer gurbet bana artık sayende.

Dilinden dökemediğin kelimeler,
Ayaklarını üşütür, sonra da kalbini.
Zaman nasıl da ödetiyor insana,
Her şeyden gitmenin bedelini.

Kara trene binip gitsem diyorum;
Arkama bakıp bir of çeksem.
Eksilirim, eksiltilirsin gün gün,
Tamamlanır mı sanırsın hikâyem?

Nedeni, niçini, niyesi yok;
Dönüşü olmayan bir yoldayım.
Ne kaldı ki senden bana geriye?
Bir kaç cümlelik mektuba bile razıyım.

Şimdi kala kala anılarla gönlün kaldı elimde;
Bir avuç toprağı birkaç satıra sığdır bakalım.
Bir şeyler söylemen lazım ikimize dair,
Gitmek ölmekmiş meğer, bunu anladım.