İçimdeki Ukde Şiiri - Yeter Akbaş

Bir bardak oralet içtiğimde canlanır gözümde mazi.
Teyibe kaset takıp türkü dinleyerek büyüyen çocuktum.
Kasetin içindeki şeridi sar baştan yaparak parmağımla döndermekten ibaretti en saf mutluluğum.
Kışın ayazında bir bardak oralet ısmarlayandı içimi ısıtan.
Şimdi yerinde yok içimi ısıtan.
Karın diz kapaklarımı geçtiği zamanları özledim.
Bayır aşağı durmaksızın kızakla kayarken en aşağıya geldiğimde tekrar kaymak için hevesle o bayırı çıkmayı özledim.
Ayazın yüzüme en sert şekilde vurupta sımsıcak gülüşlerden hiçbir şeyin umrumda olmadığı zamanları özledim.
İki çift çorap giyinmeme rağmen ayakkabımın içine kadar giren soğukluğu özledim.
Eve üstüm başım sırılsıklam geldiğimde direk sobanın yanına koşmayı, sobada közlenen patatesleri özledim.
Akşam hep beraber içilen sımsıcak çorbayı özledim.
Amcama sarıldığımda verdiği o renk renk kaplı halleyi özledim.
Sadece kışı değil çocukluğumda yaşadığım her mevsimin, her ânını özledim.
Sabahtan akşama kadar oynadığım sokak oyunlarını özledim.
Akşam ezanından sonra dışarı çıkamazdım.
O yüzden akşam ezanına kadar bildiğimiz tüm oyunları oynardık en güzeldinden.
Sevdiklerimle beraber köydeyken akşam olduğunda çalı çırpı topladıktan sonra ateş yakıp, o ateşin etrafında çekirdek eşliğinde edilen sohbetleri özledim.
Köyde çatısı olmayan evin üzerindeki toprakta oynadığım bilye oyununu özledim, kimin en çok bilyesi olacak yarışı içerisindeydi herkes'hiçbir çıkar olmadan
o küçük kalplerde...
ŞİMDİ ESKİ GÜNLERİMİ ÖZLÜYORUM
"BİZ" KELİMESİNİN TAM ANLAMIYLA SEVDİKLERİMLE BERABER "BİZ"OLDUĞUMUZ ZAMANLARI.
BUGÜN "BİZ"LER AZALDI."BEN"LER ÇOĞALDI.
HERKES BİRBİRİYLE YARIŞ İÇERİSİNDE.
ANLAMAM BU ANLAMSIZ ÇABA NEDEN ?