İçim yanıyor Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

İÇİM YANIYOR
Sahip çıkamadık emanetine,
Yanıyor ecdadım, içim yanıyor.
Layık olamadık şehadetine,
Yanıyor ecdadım, içim yanıyor.

Biçareyim garip garip gezerim,
Gücüm yetmez, varlığımdan bizarım,
Dağa taşa meramımı yazarım,
Yanıyor ecdadım, içim yanıyor.

Kime ne diyeyim şaşırdım kaldım,
Her saniye, dakka hayale daldım,
Göz pınarlarımdan yaşları saldım,
Yanıyor ecdadım, içim yanıyor.

Üç günlük dünyada gözümüz doymaz,
Kimse aldığını yerine koymaz,
Gönül fukarası kurala uymaz
Yanıyor ecdadım, içim yanıyor.

Tamahkârlar rotasını şaşırdı,
Ne var, ne yok el altından aşırdı,
Sabır bardağını iyçe taşırdı,
Yanıyor ecdadım, içim yanıyor.

Avrupayı göz önüne getirdik,
Edebi ahlakı çoktan yitirdik,
Güven itimat'ı dersen bitirdik,
Yanıyor ecdadım, içim yanıyor.

Üstümüzden gam kasavet eksilmez,
Ruhumuz daralır, yüzümüz gülmez,
Hiç kimse kimsenin halini bilmez,
Yanıyor ecdadım, içim yanıyor.

Maddiyata geldi dayandı konu,
Revaç görür oldu, çek, senet, bono,
Ne olacak bilmem kulların sonu,
Yanıyor ecdadım içim yanıyor.

Bir araya geldi aklı kısalar,
Haram ile tıka basa kasalar,
Dolmaya başladı çöktü Musa'lar.
Yanıyor ecdadım, içim yanıyor.

Toplamak üzere bütün parsayı,
Haram ile hamir tuttu borsayı,
Alt üst eyleyerek ezdi forsayı,
Yanıyor ecdadım, içim yanıyor.

Ne bir yol biliriz, ne yordam, töre,
Hergün eriyoruz göz göre göre,
Dertliyim derdime bulunmaz çare,
Yanıyor ecdadım içim yanıyor.

Müçtehit olunca dertlere düçar,
Hesabı düşünür uykusu kaçar,
El alem bal şerbet, o ağu içer,
Yanıyor ecdadım içim yanıyor.

Sözlük:
Forsa: Gemilerde kürek çeken tutsak veya hükümlü kimse