İçi boş çizgilerle yaşamak

çocuğun gözleri bilemedin sekiz-on yaşında
belli ki tam sorup öğrenmenin çağında
sordu; yaşı kadar büyük bir merakla
nedir bu, tam üstümüzde
kuzey-güney yönünde
bir ince siyah çizgi.

…….“onun adı boylamdır, otuz iki derece doğuda
sadece dört dakika vardır iki boylam arasında
senin ömrün uzun, başka türlü hazırlan yarınlara
yaramayacak ki bir işine ne kadar anlasan da”

çocuğun gözleri gene bakıyor aynı yaşlarda
öğreneceği çok çizgi var ki daha
sordu; gene aynı merakla
nedir bu, tam altımızda
eğri-büğrü ama kalın
garip bir siyah çizgi.

…….“o çizgi coğrafi bölgelere ayırır bütün ülkeyi
kar yağarken bu yanda sen ötede biçersin ekini
oysa her tarafta aynıdır hava senin gördüğün gibi
bence unutman gerek bildiğin tüm çizgileri”

çocuğun gözleri bu kez biraz daha büyümüş
öğreneceği ne varsa rengi değişmiş
sordu; havası bu kez daha ciddi
nedir bu kırmızı çizgi dedikleri
sadece kürsüden mi söylenir
nerede başlar, neresi bitişi.

…….“bu çizgi başkadır benzemez diğer hiçbir çizgiye
onuru demektir, senin, insanlığın ve ülkenin de
bakma şimdi sakız gibi önüne gelen gevelemekte
ve sadece kürsüde söylenir, kalır söylendiği yerde”

çocuğun gözleri artık okuyor hayat kitabını
belli ki sırada öğrendiklerini yaşama çağı
sordu; bilip de bilmiyormuş gibi
sadece isimler altına mı çekilir
nedir bu iki tarih arası çizgi
sanki hiç yokmuş gibi.

…….“bu çizgi içi boş öğretiler, öğrenilmemiş sevgilerdir
belki bir şey üretmemek, üretmeden tüketmektir
sana onur demiştim hatırlarsan geçmişte bir zaman
onun üstüne eklediğin ne varsa insanlık adına yapılan
işte o çıkartır aradaki çizgiyi, siler atar sona yazılmış tarihi”